Data: 19 XI 2016

W sobotę 19.11.2016r., jako radny miejski, uczestniczyłem w obchodach XXV-lecia powstania pierwszego w Poznaniu samorządu pomocniczego: Osiedla Krzyżowniki – Smochowice. Z tej okazji podczas uroczystej sesji w Sali Sesyjnej Urzędu Miasta Poznania, wygłosiłem przemówienie (dostępne pod linkiem: https://boruczkowski.pl/wp-content/uploads/2016/09/SOCZEWKA.doc). Wskazałem z nim, że w samorządzie pomocniczym, niczym w soczewce, skupia się lokalne życie. Także, nie mogłem nie wspomnieć, o niedawno zmarłym wybitnym poznańskim społeczniku i moim przyjacielu, Alojzym Szelejewskim (zdjęcie poniżej). Za to wszystko, czego dokonałeś, Alojzy – brawo Ty!

Data: 16 XI 2016

W dniu dzisiejszym, Komisja Polityki Przestrzennej Rady Miasta Poznania przyjęła projekt stanowiska mego autorstwa w sprawie modernizacji i rozbudowy ulicy Obornickiej.

Można powiedzieć, że ulica Obornicka jest ulicą sentymentalną. Albowiem podróż nią zabiera nas kilkadziesiąt lat wstecz. Jednakże, jako radny miejski, nie takie wrażenia chcę zapewniać mieszkańcom Poznania.

Stan ulicy Obornickiej jest wielką plamą na drogowej mapie Poznania. Ulica ta jest jedną z ostatnich dużych ulic wylotowych z Miasta Poznania, które nie zostały zmodernizowane i przystosowane do standardów XXI wieku, co powoduje jej chroniczną niedrożność, zatykanie się ruchu w okolicznych jej rejonach, jak i fatalne wrażenia estetyczne osób się nią poruszających.

W uchwalonym dziś stanowisku, Komisja opowiedziała się za modernizacją i rozbudową ulicy Obornickiej. Ponadto, m. in. wskazała, iż zabezpieczenie środków finansowych na modernizację i rozbudowę ulicy Obornickiej powinno nastąpić poprzez wpisanie planowanych wydatków, co najmniej do Wieloletniej Prognozy Finansowej Miasta Poznania.

Obecny na posiedzeniu komisji wiceprezydent Poznania, obiecał, że remont i rozbudowa ulicy Obornickiej zostaną wprowadzone do przygotowywanego Programu Drogowego dla Miasta Poznania.

Wierzę, że dziś rozpoczęliśmy proces, który za kilka lat, zaowocuje bardzo korzystną zmianą dla jakości życia mieszkańców północnej części Poznania i jej wizerunku.

Stanowisko Komisji jest dostępne na mojej stronie internetowej pod poniższym linkiem:

https://boruczkowski.pl/wp-content/uploads/2016/09/Stanowisko-Komisji-Polityki-Przestrzennej-RMP-w-sprawie-modernizacji-i-robudowy-ulicy-Obornickiej-1.doc

A jeśli ktoś chce zobaczyć jak w Poznaniu wygląda rzeczona ulica, to polecam filmik stworzony przez lokalną radę osiedla:

http://www.wtk.pl/video-id-28685-obornicka_w_poznaniu_i_suchym_lesie_inny_swiat_chca_przebudowy

Data: 10 XI 2016

Na poznańskich peryferiach występuje chroniczny deficyt infrastruktury dedykowanej kulturze.

W dniu 10.11.2016r. Komisja Kultury i Nauki Rady Miasta Poznania przyjęła jednomyślnie projekt stanowiska w sprawie wsparcia rozwoju kultury w dzielnicach peryferyjnych.

Stanowisko przewiduje tworzenie stref kultury w dzielnicach peryferyjnych, a w szczególności tworzenie bazy lokalowej poprzez pozyskiwanie czy adaptowanie istniejących lokali, bądź budowę nowych. W stanowisku zostało wskazane, że propozycje potencjalnych lokalizacji oraz ich konkretnego przeznaczenia powinny być poddane ocenie i wnioskom opinii publicznej w trakcie szerokich konsultacji ze społecznością lokalną dzielnicy, a w szczególności z mieszkańcami, organizacjami pozarządowymi, radami osiedli, jednostkami oświatowymi, klubami seniora oraz przedstawicielami lokalnych parafii.

W załączniku do stanowiska zostało wskazanych kilka propozycji rozwoju kultury na peryferiach. Przykładem może być stworzenie Domu Kultury na Podolanach, o co lokalni społecznicy zabiegają od lat (wizualizacja obiektu poniżej).

Na posiedzenie Komisji, byli zaproszeni przedstawiciele osiedli peryferyjnych (czyli przyległych do granicy Miasta Poznania), którzy przyjęcie stanowiska przez Komisję, przyjęli oklaskami.

Wierzę, że podjęte stanowisko będzie rozpoczęciem działań odczarowujących obecną sytuację na peryferiach. Stanowisko ma być impulsem do decentralizacji miejskiej kultury – by trafiała do wszystkich mieszkańców Poznania, a nie tylko tych, co żyją w centrum, lub będą chcieli do centrum się wybrać.

Autorami projektu stanowiska było troje radnych miejskich: prof. Antoni Szczuciński (Zjednoczona Lewica), pani Maria Lisiecka – Pawełczak (Platforma Obywatelska) oraz moja skromna osoba (Prawo i Sprawiedliwość). Udało się osiągnąć konsensus ponad podziałami politycznymi. Oby jak najwięcej takich działań dla kultury Poznania!

Data: 04 XI 2016

Dziś, jako radny miejski, na specjalne zaproszenie, występowałem w charakterze prelegenta w poznańskim Przedszkolu Leonardo. Przedszkole Leonardo realizuje aktualnie program „Przedszkolaki Poznaniaki”. Program ten ma na celu przedstawienie informacji o życiu samorządowym i wzbudzenie poczucia tożsamości lokalnej u maluchów. Młodym ciekawskim opowiadałem o działalności poznańskiego radnego i funkcjonowaniu Poznania. Ledwo wydobyłem się spod gradu pytań.

Niepubliczne Przedszkole Leonardo z siedzibą na ul. Druskiennickiej 32 w Poznaniu jest przedszkolem prowadzonym przez prężną Fundację Familijny Poznań. Jej prezesem jest profesor Andrzej Grzybowski, swego czasu wiceprezydent Poznania i jeden z wybitniejszych poznańskich samorządowców. Przedszkole Leonardo znajduje się w dzielnicy Podolany, jednej z pięciu dzielnic wchodzących w skład okręgu, który reprezentuję w Radzie Miasta Poznania.

Na sesji Rady Miasta Poznania w dniu 18.10.2016r. wygłosiłem oświadczenie, którym rozpocząłem debatę publiczną nt. nowego podziału na okręgi wyborcze do Rady Miasta Poznania (treść prezentacji do oświadczenia, można znaleźć w zakładce „Dokumenty – praca radnego” → „Oświadczenia” → punkt 9). Na ten moment, wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że nowy podział będzie musiał być przeprowadzony, ze względu na to, że liczba mieszkańców Poznania, spadła poniżej 0,5 mln i tendencja spadkowa się utrzymuje. Albowiem, zgodnie z art. 17 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 418 § 2 Kodeksu wyborczego, spadek liczby ludności poniżej 500 tys., oznacza konieczność zmniejszenia liczby radnych o trzech, oraz ilości okręgów wyborczych, co najmniej o jeden.

Jak widać, choć przeważnie radni zajmują się sprawami innych mieszkańców, to jednak czasami muszą poświęcić uwagę też na swoje kwestie wewnątrzorganizacyjne.

Sprawę zrelacjonowało m. in. Radio Merkury:

http://www.radiomerkury.pl/informacje/pozostale/ubywa-mieszkancow-ubedzie-radnych.html

Data: 04 X 2016

Dziś, dokładnie w 2-gą rocznicę pierwszego otwarcia mojej strony internetowej www.boruczkowski.pl, odsłaniam odmienioną jej wersję, znacznie bogatszą w zawartość.

Najważniejsze zmiany, w porównaniu z wersją poprzednią:

– wprowadzenie działu aktualności na stronie głównej;

– powstała możliwość zapisania się do newsletter’a, na który będą przychodziły aktualności;

– został dodany dział „Dokumenty – praca radnego”, w którym są umieszczone niemal wszystkie dokumenty (np. teksty uchwały, stanowisk, interpelacji), napisane przeze mnie w czasie bycia radnym miejskim;

– powstał dział „Galeria”, gdzie przedstawiam niektóre zdjęcia z działalności publicznej;

– został uzupełniony wykaz materiałów mediów w Internecie na mój temat;

– podstrona „Linki” została poszerzona o odnośniki do aktów prawnych;

– zostały dodane odnośniki do moich stron na FB i Twitterze;

– jest bardziej kolorowa.

Data: 03 X 2016

Jestem zwolennikiem budowy pola golfowego w Poznaniu, jednakże z poszanowaniem środowiska naturalnego.

3 główne aspekty, związane z ochroną środowiska, które należy brać pod uwagę, to 1) pobór wody do podlewania, 2) dewastacja zieleni oraz 3) skutki wykorzystania nawozów.

Ad 1) W ocieplającym się klimacie, i przy zwiększonej aktywności Słońca, wydaje się, że w naszej “stepowiejącej” Wielkopolsce, nie powinno brać się pod uwagę innego rozwiązania, niż poprowadzenie wody do podlewania pola golfowego z wodociągów miejskich, a nie pobieranie jej z gruntu.

Ad 2) Powinno wybrać się taki teren, którego przekształcenie w pole golfowe spowoduje jak najmniejsze zniszczenia w rodzimej zieleni. W tym kontekście Krzyżowniki są zdecydowanie najgorszą lokalizacją dla pola golfowego, biorąc pod uwagę, znajdującą się tam dużą ilość roślinności naturalnej.

Ad 3) Przed podjęciem decyzji inwestycyjnej, należy wykonać ekspertyzę, które określi wpływ nawozów używanych do zachowania trawy na polu golfowym, na okoliczne środowisko naturalne.

Zarazem, jeśli to Miasto Poznań miałoby budować pole golfowe, to cały projekt powinien “spiąć się” finansowo, co byłoby możliwe, poprzez podniesienie wartości miejskich gruntów przyległych do pola golfowego, przeznaczonych do sprzedaży.

Poniżej relacja, z przeprowadzonego na mój wniosek, wspólnego posiedzenia wyjazdowego Komisji Polityki Przestrzennej oraz Komisji Ochrony Środowiska i Zieleni Miejskiej Rady Miasta Poznania, na tereny potencjalnych pól golfowych:

http://www.poznan.pl/mim/info/news/gdzie-powinno-powstac-pole-golfowe,98510.html

Data: 28 IX 2016

Zgodnie z danymi przekazanymi przez Gazetę Wyborczą, medium, tak samo jak lokalny Głos Wielkopolski, popierające zapłodnienie metodą In vitro, w ciągu 3-letniego działania ogólnopolskiego programu In vitro, uchwalonego głosami PO i lewicy, z 37,6 tys. transferów zarodka, klinicznie potwierdzono 11,8 tys. ciąż, z tych zaś narodziło się 5.285 dzieci. Oznacza to, że tylko z jednego na siedem istniejących zarodków, urodził się żywy człowiek. Tak więc, przez 3 lata, legalnie, w świetle litery prawa, w procedurze In vitro zginęło ponad 32 tys. polskich nienarodzonych dzieci. Rząd PO wiedział, jakie są statystyki wykonywania procedury in vitro na świecie – najwyższe należą do Francji, gdzie 40% zabiegów, kończy się urodzeniem żywego potomstwa. Czyli, w najkorzystniejszym przypadku 60% kończy się śmiercią. Tak więc, biorąc pod uwagę przewidywany rozmiar polskiego programu i pieniądze na niego przeznaczane, te dziesiątki tysięcy śmierci polskich dzieci, były od początku w ten program wkalkulowane. Trudno to nazwać inaczej niż ludobójstwem.

Na wtorkowej sesji Rady Miasta Poznania, tworzący koalicję rządzącą, radni Platformy Obywatelskiej, Zjednoczonej Lewicy oraz Prawa do Miasta, przegłosowali przyznanie ponad 14 tys. zł na utworzenie w Poznaniu programu In vitro, który ma być uruchomiony w przyszłym roku.

Poniżej przedstawiam skutki metody In vitro dla życia i zdrowia.

POWIKŁANIA U KOBIETY:

– układ rozrodczy kobiety szybciej się starzeje i szybciej zmierza do niepłodności właściwej – w naturalnym cyklu powstaje jeden pęcherzyk Graafa zawierający komórkę jajową, w procedurze In vitro etap farmakologiczny trwa około 2 tygodni, a w tym czasie jajniki kobiety stymulowane sterydami mogą produkować tyle komórek jajowych, co w naturalnym cyklu odbyłoby się przez rok;

– ryzyko wystąpienia zespołu hiperstymulacji jajników (wywołane nadmiernym pobudzaniem owulacji za pomocą różnych hormonalnych preparatów). Może doprowadzić np. do problemów zakrzepowo-zatorowych, zespołu ostrej niewydolności oddechowej, wstrząsu hipowolemicznego, niewydolności nerek, a w konsekwencji nawet do śmierci;

– podniesione ryzyko wystąpienia torbiela jajnika;

– podniesione ryzyko wystąpienia raka piersi;

– ryzyko infekcji lub krwawienia, związane z wykonaniem zabiegu.

CIĄŻA:

– dwukrotnie większe ryzyko ciąży pozamacicznej w porównaniu do zapłodnienia naturalnego;

– ryzyko poronienia zwiększone o ok. 25% w porównaniu do zapłodnienia naturalnego;

– ryzyko wewnątrzmacicznego obumarcia płodu zwiększone ponad 4-krotnie w porównaniu do zapłodnienia naturalnego;

– śmiertelność noworodków poczętych metodą In vitro jest 2 razy większa niż poczętych w sposób naturalny.

WADY:

– u dzieci poczętych metodą In vitro występuje o 30-40% więcej wad genetycznych i wad wrodzonych niż u poczętych w sposób naturalny;

– ciężkie wrodzone wady serca występują 2,1 razy częściej;

– rozszczepienie wargi i/lub podniebienia: 2,4 razy częściej;

– zarośnięcie przełyku: 4,5 razy częściej;

– o 60% jest większe ryzyko dziecięcego porażenia mózgowego, a z zamrożonych zarodków aż o 230%.

ZABIJANIE:

– zamrożenie zarodków: po rozmrożeniu 20-35% zarodków jest niezdatna do zapłodnienia ze względu na całkowity lub częściowy brak funkcji życiowych (dane ze źródeł przychylnych In vitro), albo wg innych: między 70 % a 90% zarodków ginie na skutek zamrożenia;

– ponad 50% zarodków nie implantuje się w ciele mamy;

– embrioredukcja – w momencie, gdy zaimplantują się (załóżmy) 4 zarodki podczas procedury In vitro i rozwijają się w organizmie mamy, lekarz może stwierdzić zagrożenie utraty ciąży. Na podstawie przesłanki zagrożenia dla zdrowia kobiety, lekarz uśmierca np. 2 dzieci, aby ciąża stała się bliźniacza i miała większe szanse na rozwiązanie.

A oto relacja na ten temat Radia Merkury, w tym nagranie mojej wypowiedzi.

http://www.radiomerkury.pl/informacje/pozostale/poznan-dolozy-do-in-vitro-i-biletow.html

Data: 19 IX 2016

Najwyższy czas. Od 2-go września tego roku, obowiązuje uchwalona 1 kwietnia 2016r., ustawa o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Razem z panią radną Miasta Poznania Małgorzata Woźniak, złożyliśmy wniosek o zmianę nazwy ulicy w poznańskim Kiekrzu z “PGR Wielkie” na związaną z przepływającą przez tamten teren rzeczką Przeźmierką.

To sami mieszkańcy ulicy prosili o zmianę jej nazwy, uważając obecną nazwę za “obciachową”. Pomimo próby dyskontowania przez przewodniczącą Klubu Radnych Zjednoczonej Lewicy, Komisja Kultury i Nauki Rady Miasta Poznania, uznała zmianę za zasadną, i ostatecznie ustaliliśmy nową nazwę ulicy na „Nad Przeźmierką”. Zaś, dzięki przepisom art. 6 ust. 4 w związku z art. 5 w/w ustawy, zmiana nazwy nie będzie rodziła dla mieszkańców konieczności ponoszenia jakichkolwiek opłat czy wymiany dokumentacji. Tak więc, i polityczny wilk syty, i obywatelska owca cała.

Poniżej artykuł w portalu poznan.pl nt. znoszenia komunistycznych nazw poznańskich ulic.

http://www.poznan.pl/mim/info/news/dekomunizacja-ulic,98085.html

Data: 12 VII 2016

Dziś Rada Miasta Poznania, na mój wniosek, przegłosowała nadanie, nienazwanej ulicy, położonej między ulicami T. Mateckiego i F. Stróżyńskiego (zdjęcie poniżej), imienia błogosławionego Marka z Aviano.

Ulica znajduje się między osiedlem Jana III Sobieskiego od wschodu a osiedlem Marysieńki od południa. Dodatkowo do tej ulicy dochodzi w dwóch miejscach ulica Wiedeńska nazwana tak na cześć wiktorii Jana III Sobieskiego pod Wiedniem. Przegłosowana nazwa ulicy ściśle koresponduje z otaczającymi nazwami. Albowiem. Marek z Aviano, żył w XVII wieku, był duchownym i dyplomatą. To Marek z Aviano doprowadził do sojuszu bawarsko-cesarskiego i był budowniczym koalicji antytureckiej, na której zależało Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a w szczególności Janowi III Sobieskiemu, po to, by pokonać Imperium Osmańskie i odzyskać Podole, co w końcu się stało na mocy Pokoju w Karłowicach. W sierpniu 1683 r., Marek z Aviano został mianowany legatem papieskim. Swoimi zabiegami dyplomatycznymi, przełamał opór książąt niemieckich i doprowadził do mianowania Jana III Sobieskiego naczelnym dowódcą wojsk sprzymierzonych. Dwunastego września 1683 roku, w dniu bitwy wiedeńskiej, Marek z Aviano odprawiał mszę na wzgórzu, w namiocie króla Jana III Sobieskiego, gdzie znajdował się też obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Marek z Aviano był również obecny pośród wojsk koalicyjnych podczas bitwy. Dodatkowo, pod koniec życia, odwiedziła go Marysieńka, będąc już królową-wdową po Janie III Sobieskim, co było wyrazem sympatii pary królewskiej do Marka z Aviano.

Na obrazie Jana Matejki “Jan III Sobieski pod Wiedniem” (zdjęcie poniżej) bł. Marek z Aviano jest umieszczony tuż przy polskim królu, po jego lewej stronie, i odbiera od polskiego króla list zawiadamiający papieża o zwycięstwie. W filmie “Bitwa pod Wiedniem” w reżyserii Renzo Martinellego (zdjęcie poniżej), w którym zagrali m. in. Piotr Adamczyk, Jerzy Skolimowski i Alicja Bachleda-Curuś, postać bł. Marka z Aviano jest jednym z głównych bohaterów filmu.

Na przedmiotowej ulicy nie znajdują się żadne adresy, więc nie będzie problemu ze zmianą dokumentacji osób fizycznych czy przedsiębiorstw.

Wszystkim poznańskim radnym miejskim, którzy wsparli tę inicjatywę w głosowaniu, bardzo dziękuję.