Data: 24 VIII 2015
OŚWIADCZENIE PRASOWE NT. PODRÓŻY DRA ANDRZEJA DUDY DO POZNANIA
Dzisiejszy tekst „Newsweek”’a zawiera artykuł pt. „Niewygodne rachunku”, dotyczący podróży p. dra Andrzeja Dudy do Poznania, w czasie, gdy pełnił funkcję posła na Sejm RP.
Dzisiejszy tekst „Gazety Wyborczej Poznań” zawiera artykuł „Podróże Andrzeja Dudy” w którym zamieszczona jest następująca wypowiedź p. posła dra Tadeusza Dziuby: „Natomiast spotykałem się z Dudą w Poznaniu. Konsultowałem z nim nasz projekt nowelizacji Kodeksu Karnego.”.
Informuję, iż potwierdzam słowa p. posła na Sejm RP dra Tadeusza Dziuby, iż p. dr A. Duda był konsultowany w Poznaniu nt. projektu zmian w Kodeksie Karnym.
Pan dr A. Duda w czasie pełnienia swego mandatu poselskiego w klubie parlamentarnym Prawa i Sprawiedliwości był wyznaczony koordynatorem zmian w ustawach kodeksowych, tzn. osobą, która analizowała przedstawione projekty ustaw zarówno wewnątrzpartyjne, jak i wniesionych pod obrady Sejmu RP przez inne partie, a dotyczące zmian w kodeksach. Osadzenie p. dra A. Dudy w tej roli było po części związane z jego wcześniejszym doświadczeniem w pracy legislacyjnej jako wiceminister w Ministerstwie Sprawiedliwości, jak i tym, iż był on jednym z potencjalnych kandydatów na stanowisko Ministra Sprawiedliwości, które miało być obsadzone przez Prawo i Sprawiedliwość po przejęciu władzy jesienią 2015 r.. M. in. dlatego też, przez cały okres pełnienia przez siebie mandatu poselskiego (do 27.05.2014r.) był członkiem sejmowej Komisji Ustawodawczej. Konsultowanie przez dr A. Dudę projektów legislacyjnych, było jednym z jego zadań poselskich, nałożonych na niego przez klub parlamentarny Prawa i Sprawiedliwości.
Dlatego też, projekt zmian w Kodeksie Karnym, którego ja, jako prawnik poznańskiego Prawa i Sprawiedliwości, byłem autorem, a którym politycznie zajmował się p. poseł dr Tadeusz Dziuba był konsultowany z p. dr A. Dudą. Jest to skomplikowany, wieledziesięciostronnicowy projekt zmian w przepisach Kodeksu Karnego. Sam osobiście odbyłem w Poznaniu spotkanie z dr A. Dudą, podczas którego omawialiśmy treść zmian. Ponadto, p. poseł dr Tadeusz Dziuba wielokrotnie informował mnie, iż rozmawiał z p. dr A. Dudą nt. tego projektu zmian w Kodeksie Karnym. Ostatecznie, p. dr A. Duda podjął decyzję, iż proponowane zmiany w Kodeksie Karnym nie będą wnoszone pod obrady Sejmu w tej kadencji, co, jak sam wskazywał, było umotywowane tym, iż Platforma Obywatelska przyjęła strategię legislacyjną odrzucania na forum Sejmu projektów Prawa i Sprawiedliwości, po czym, kopiowania z nich wielu wartościowych pomysłów, i przedstawiania jako swoich; projektowane zmiany miały być wnoszone pod obrady w nowej kadencji – gdy Prawo i Sprawiedliwość przejmie władzę jesienią 2015 r..
By nie być gołosłownym poniżej przedstawiam drobny wycinek projektowanych zmian Kodeksie karnym. Projekt ten powstał przed tym, jak rząd PO-PSL ogłosił pracę na gruntowymi zmianami w części ogólnej Kodeksu Karnego, zakończonymi uchwaloną w dniu 20.02.2015r. ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 396). Tak więc, pierwotne brzmienie przepisów nie uwzględnia zmian wynikających z ustawy z 20.02.2015r..
***
ARTYKUŁ 4 KODEKSU KARNEGO
Dotychczasowe brzmienie:
„Art. 4.
- 1. Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.
- 2. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem zagrożony jest karą, której górna granica jest niższa od kary orzeczonej, wymierzoną karę obniża się do górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za taki czyn w nowej ustawie.
- 3. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zagrożony karą pozbawienia wolności, wymierzoną karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu zamienia się na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, przyjmując że jeden miesiąc pozbawienia wolności równa się 60 stawkom dziennym grzywny albo 2 miesiącom ograniczenia wolności.
- 4. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zabroniony pod groźbą kary, skazanie ulega zatarciu z mocy prawa.”
Proponowane brzmienie:
„Art. 4.
- 1. Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.
- 2. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem zagrożony jest karą, której górna granica jest niższa od kary orzeczonej, wymierzoną karę obniża się do górnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za taki czyn w nowej ustawie.
- 2a. Jeżeli nowa ustawa przewiduje środek karny, którego górny wymiar jest niższy od orzeczonego środka karnego, wymiar orzeczonego środka karnego obniża się do górnej granicy ustawowego wymiaru przewidzianego dla takiego środka karnego w nowej ustawie.
- 3. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zagrożony karą pozbawienia wolności, wymierzoną karę pozbawienia wolności podlegającą wykonaniu zamienia się na grzywnę albo karę ograniczenia wolności, przyjmując że jeden miesiąc pozbawienia wolności równa się 60 stawkom dziennym grzywny albo 2 miesiącom ograniczenia wolności.
- 3a. Jeżeli nowa ustawa nie przewiduje orzeczonego wcześniej środka karnego, orzeczony środek karny przestaje być wykonywany. Jednakże, mając na względzie dalszą realizację celów zapobiegawczych i wychowawczych, można orzec inny, odpowiedni środek karny, którego dolegliwość nie przekracza dolegliwości środka karnego orzeczonego poprzednio.
- 4. Jeżeli według nowej ustawy czyn objęty wyrokiem nie jest już zabroniony pod groźbą kary, skazanie ulega zatarciu z mocy prawa.”
Uzasadnienie:
– nowelizacja uzupełnia istniejącą w przepisie art. 4 lukę, polegającą na braku określenia zasad prawa międzyczasowego w stosunku do środków karnych. Dotychczasowa praktyka, polegająca na wyrywkowym stosowaniu analogii na korzyść sprawcy, jest nie do pogodzenia z zasadą pewności prawa wynikającą z zasady państwa prawa wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP;
– przepis § 2a jest niemal lustrzanym odbiciem przepisu § 2;
– § 3a określa sytuację, gdy nowa ustawa nie przewiduje orzeczonego wcześniej środka karnego. W tej sytuacji środek karny przestaje być wykonywany. Zarazem, dawane jest sądowi uprawnienie, orzeczenia w zamian, innego środka karnego, po to by kontynuować proces resocjalizacji w stosunku do skazanego, a zarazem, by zabezpieczyć społeczeństwo czy poszczególnych jego członków, przed ewentualnymi niepożądanymi zachowaniami skazanego. Sąd będzie mógł skorzystać z tego uprawnienia, o ile w zmienionym stanie prawnym, będzie istniał środek karny, którego dolegliwość, nie przekracza dolegliwości środka karnego orzeczonego poprzednio.
(…)
ARTYKUŁ 35 KODEKSU KARNEGO
Dotychczasowe brzmienie:
„Art. 35.
- 1. Nieodpłatna, kontrolowana praca na cele społeczne jest wykonywana w wymiarze od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym.
- 2. W stosunku do osoby zatrudnionej sąd zamiast obowiązku, o którym mowa w art. 34 § 2 pkt 2, może orzec potrącenie od 10 do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd; w okresie odbywania kary skazany nie może rozwiązać bez zgody sądu stosunku pracy.”
Proponowane brzmienie:
„Art. 35.
- 1. Nieodpłatna, kontrolowana praca na cele społeczne jest wykonywana w wymiarze od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym.
- 2. W stosunku do osoby uzyskującej dochód sąd zamiast obowiązku, o którym mowa w art. 34 § 2 pkt 2, może orzec potrącenie lub odprowadzenie od 10 do 25% dochodu w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd; w okresie odbywania kary skazany nie może bez zgody sądu rozwiązać stosunku cywilnoprawnego, zaprzestać wykonywania działalności gospodarczej czy wyzbyć się składnika majątkowego przynoszących dochód.”
Uzasadnienie:
– biorąc pod uwagę różne źródła uzyskiwania dochodu w gospodarce kapitalistycznej, nie jest zasadnym ograniczenie uprawnień sądu w zakresie możliwości orzeczenia potrącenia określonej kwoty tylko do wynagrodzenia uzyskiwanego z wykonywanego stosunku pracy. Proponowana zmiana pozwala orzekać potrącenie (lub odprowadzenie – w przypadku, gdy skazany uzyskuje nie od pracodawcy, lecz samemu dany dochód) od każdego rodzaju dochodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 3 ust. 2b), pod warunkiem, że dana osoba uzyskuje dochód (co jest np. wyłączone, gdy koszty uzyskania przychodu przekraczają przychód). W zw. z tą zmianą jest modyfikowane brzmienie przepisu § 2 również po średniku – zakaz rozwiązania stosunku pracy jest zastępowany zakazami rozwiązania jakiegokolwiek stosunku cywilnoprawnego (np. pracy, zlecenia, kontraktu menedżerskiego), zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej (co oznacza zarówno zamknięcie działalności gospodarczej jak i zawieszenie jej wykonywania) oraz wyzbycia się składnika majątkowego (np. akcji przynoszących dywidendę). Jednakże sprawca jest objęty tym zakazem, tylko w momencie, gdy dany stosunek cywilnoprawny, działalność gospodarcza czy składnik majątkowy rzeczywiście przynoszą dochód – w momencie, gdyby np. działalność gospodarcza zaczęła przynosić straty, zezwolenie sądu na jej zamknięcie nie jest konieczne.
(…)
ARTYKUŁ 108a KODEKSU KARNEGO
Dotychczasowe brzmienie:
brak
Proponowane brzmienie:
„Art. 108a. Prawomocny wyrok dotyczący czynu zabronionego popełnionego nieumyślnie nie podlega wpisowi do rejestru skazanych.”
Uzasadnienie:
– wprowadzany przepis jest wzorowany na stylistyce art. 18 § 2 Kodeksu Karnego Skarbowego. Przepis stanowi dopełnienie koncepcji łagodniejszego traktowania sprawców występków nieumyślnych. Zapisy w Krajowym Rejestrze Karnym mają pełnić przede wszystkim funkcję sygnalizacyjną, co do właściwości osobistych danych osób. Nie wydaje się celowe, by czyn zabroniony popełniony nieumyślnie, a zatem przy braku złej woli sprawcy, musiał napiętnować osobę sprawcy. Ostrzeganie społeczeństwa przed osobą takiego sprawcy należy uznać za zbyteczne, a sam występek nieumyślny nie za tyle istotny, by podlegał on rejestracji. Wpis do rejestru skazanych utrudnia sprawcy społeczną reintegrację – taką trudność należy uznać za nazbyt uciążliwą w przypadku sprawy przestępstwa nieumyślnego. W przypadku, gdy wyrok będzie dotyczył zarówno czynu zabronionego popełnionego nieumyślnie, jak i umyślnie, wyrok nie podlega wpisowi w części w jakiej dotyczy czynu zabronionego popełnionego nieumyślnie. Przepis, zgodnie z nomenklaturą przyjętą w art. 106, używa wyrażenia „rejestr skazanych” (a nie np. Krajowy Rejestr Karny).
***
Michał Boruczkowski
Radny Miasta Poznania
Prawo i Sprawiedliwość